بررسي ارتباط ارتفاع قوس طولي داخلي پا با آسيب هاي ورزشي مچ پا و زانو در دونده ها ي حرفه ای مرد

این فایل به بررسی ارتباط ارتفاع قوس طولي داخلي پا با آسيب هاي ورزشي مچ پا و زانو در دونده ها ي حرفه ای مرد میپردازد در فرمت word قابل ویرایش و در 113 صفحه می باشد.
بخشی از محتوای فایل دانلودی ::
 مقدمه: درک تعامل پا با زمين به دليل پيچيدگي ساختار آن كار ساده اي نيست. استفاده از وسايل اندازه گيري فشار كف پايي مي تواند وسيله اي مناسب برای تعيين وضعیت ساختاري پا باشد. نتایج تحقیقات فعلی نشان می دهد كه تغيير در ساختار پا به ويژه قوس طولي داخلي مي تواند احتمال بروز آسيب را افزايش دهد. همراه شدن تغييرات پاتولوزیک بيومكانيك پا با فعاليتي مانند دويدن كه نيروي عكس العمل زمين را تا 5 برابر وزن بدن افزايش مي دهد، هنوز هم يكی از مهمترين موضوعات مورد بحث و متناقض باقي مانده است.
هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسي تأثير وضعيت قوس طولي پا بر بروز آسيب هاي ورزشی در دونده های حرفه ای و نيز بررسي ارتباط تست باليني ناويكولار دراپ با سنجش هاي فشار کف پا (پدوباروگرافي) بود.
متد: 47 دونده حرفه اي با استفاده از تست ناويكولار دراپ در سه گروه دارای قوس كف پاي نرمال، Low Arch و High Arch تقسیم شدند. همچنين با استفاده از سيستم emed-x  پارامترهايMaximum Force  ، Peak Pressure و Contact Area نيز در دو وضعيت استاتيك و ديناميك اندازه گیری و ثبت شدند.
يافته ها: آزمون آماري 2χ ارتباطي بين آسيب هاي دويدن و ارتفاع قوس نشان نداد(58/0=P). همبستگي بين تست باليني ناويكولار دراپ و  Modified Arch Index محاسبه شده از سنجش هاي پدوباروگرافي در دو وضعيت استاتيك و ديناميك بين 32/0 تا 57/0 بود.
بحث و نتيجه گیری: مي توان گفت بدليل ماهيت مولتي فاكتوريال آسيب هاي دويدن تغيير در ارتفاع قوس نمي تواند ريسك آسيب را افزايش دهد. هر چند بين تست ناويكولار دراپ و سنجش هاي كف پايي همبستگي بسيار بالايي وجود نداشت، اما مي توان گفت با توجه به بالینی بودن این آزمون همبستگی بدست آمده همبستگی خوبی است. عليرغم اينكه مطالعات پيشين وضعيت استاتيك (ايستادن روي دو پا) را از وضعيت ديناميك متفاوت مي دانند، اما بنظر مي رسد توزیع فشار کف پایی در  وضعيت استاتيك Single Limb Support مي تواند مشابهت زيادي با وضعيت فانكشنال راه رفتن داشته باشد.