حمزه سيدالشهدا

تحقيق حمزه سيدالشهدا
 متشکل از 20 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 تاريخ گهربار اسلام مرهون خون­هاي پاك و ارزشمندي است كه نثار اين شجره­ي طيبه گرديده است؛ شهداي گرانقدري كه از آغاز ظهور اسلام تا كنون، از جنگ بدر، احد و احزاب تا شهيدان راه فضيلت عصر حاضر گوهر وجودي خويش را با انديشه­ي ناب محمدي صيقل داده­اند.

پرارزش­ترين فرازهاي تاريخ، صفحاتي است كه از زندگاني اين مردان بزرگ بحث مي­كند، مردان بزرگي كه تاريخشان نيز بزرگ و با عظمت است و شاهكاران خلقت و تاريخ­اند، خصوصاً افرادي كه در سال­هاي اوليه رسالت نبي­ّ مكرّم اسلام9 در كنار آن بزرگوار بوده و بدون واسطه از سرچشمه زلال وحي سيراب گرديدند. در ميان اين گوهران آفرينش نام حمزه سيدالشهدا درخشندگي ديگري دارد. عموي غيور رسول خدا9 كه هم­چون سدي محكم و استوار در برابر امواج توفنده و سيل­آساي مشركين ايستاد و چون شيري شرزه روباه صفتان را به خواري و زبوني واداشت، تا آن­جا كه ملقب به اسدالله شد و درجه والاي سيدالشهد را از آن خود نمود.
حضرت حمزه فرزند عبدالمطلب­ابن هاشم­ابن عبد مناف­ابن قصي...([1]) و هاله بنت اهيب­ابن عبد مناف­ابن زهرةابن كلاب... كه دختر عموي آمنه بنت وهب مادر گرامي رسول خدا9 مي­باشد.([2])
عبدالمطلب از كساني بود كه به سنت ابراهيمي پاي­بند بود و فرزندانش را از ظلم و ستم و امور پست دنيا نهي و به صفات نيك تشويق مي­كرد.([3])
حضرت حمزه بسياري از صفات پسنديده را از عبدالمطلب به ارث برد، چون؛ خوش­خلقي، ايمان راسخ، هوش و درايت، شجاعت، وفاي به عهد، توكل و اطمينان به خداوند و اين در حالي است كه جامعه جاهلي آن زمان مملو از فساد، بت­پرستي، ميگساري، رباخواري، آدم­كشي و ديگر رسوم جاهلي بود.

البته تاريخ در معرفي حضرت حمزه بسيار كوتاهي نموده و نمونه­هاي زيادي از صفات اخلاقي ايشان در دست نيست، امّا به بعض آن­چه در گزارش­هاي تاريخي آمده است، اشاره مي­كنيم:
شجاعت؛ از خصلت­هاي مشهور حمزه كه در جريان اعلام اسلام و همچنين جنگ­هاي صدر اسلام به نمايش گذاشته شد و ابن­هشام از او به عنوان با عزت­ترين و با صلابت­ترين جوانمرد قريش نام مي­برد.([4])
ايمان؛ در گزارش ابن­هشام آمده كه حضرت حمزه پس از بازگشت از شكار به طواف خانه كعبه مي­رفت و آن­گاه به كار ديگري مي­پرداخت. اين خبر روح ديني او را آشكار نموده و تعهد او نسبت به پيوندي كه با خداوند داشت را متذكر مي­شود.([5])سبت به پيوندي كه با خداوند داشت را متذكر مي­شود.([5])
حمايت و پشتيباني از رسول خدا9 در مقاطع مختلف نشان­