اصل رفق ومدارا در منطق عملی پیامبر

تحقيق اصل رفق ومدارا در منطق عملی پیامبر
 متشکل از 20 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 محمد بن عبدالله یک رنجبر به معنی واقعی بود. دربین مشاهیری که در دوره ی طفولیت وآغاز جوانی رنج برده اند هیچ کس را نمی توان یافت که به اندازه ی پیغمبر اسلام رنج برده باشد.من تصور میکنم یکی از دلایلی که در قرآن بدفعات توصیه شده نسبت به یتیمان و مساکین ترحم نمایند و از آنها دستگیری کنند. همین بود که محمد(ص)   دوره کودکی را با یتیمی گذرانید ودر آغاز جوانی بسیاربی بضاعت بود.وقتی پیغمبرمسلمین جشم به جهان گشود پدرش از دار دنیا رحلت کرده بود و با اینکه محمد(ص) از طایفه قریش به شمار می آمد واین طایفه در مکه احترام خاصی داشتنند..مادر محمد(ص) مجبور شد محمد را به نزد خویشاوندان خود ببرد که شاید بتواند فرزندش را به درآنجا به کمک خویشاوندانش بزرگ نماید.زیرا پس از مرگ عبدالله پدر محمد آن طفل یتیم ومادرش از مال دنیا هیچ نداشتند. بعد از اینکه مادر و فرزند به مدینه رسیدند مادر محمد(آمنه)که جوان بود با سرودن شعر خود را  از مرگ شوهر و تنهایی وتهی دستی تسلی می داد.در آن موقع عدهای از زنهای طبقات محترم عربستان شعر می سرودند. اندکی بعد از ورود آمنه ومحمد(ص) به مدینه آمنه سخت بیمارشد وحال آن زن جوان به طوری وخیم شد که همه دانستند خواهد مرد .
رسم اعراب این بود که وقتی میدانستند کسی در بستر مرگ است دور او جمع میشدند و با او سخن میگفتند وازاو سوال میپرسیدند و آمنه دیگر پاسخ نگفت و روح از کالبد مادر جوان پرواز کرد.
زنهایی که خویشاوندان آمنه بودند او را شستند وکفن به او پوشاندند.و در عربستان به علت گرانی چوب قیمت تابوت خیلی گران تمام می شد و آمنه را همانند سایرمردگان بدون تابوت به خاک سپردند.بعد از اینکه روی قبر را پوشاندند وخویشاوندان رفتند دیدند محمد(ص)نیست وبرگشتند ومشاهده نمودند محمد(ص)روی قبر مادرنشسته واو را صدا می زند و می گویدچرا به خانه بازنمی گردی مگر نمیدانی که من به جزتو کسی را ندارم.محمد از پدرومادر هر دو یتیم شده بود