مبانی نظری گیاه جو، تنش سرمازدگی، ارتباط ورنالیزاسیون (بهاره سازی) با تحمل به تنش سرما

مبانی نظری    گیاه جو، تنش سرمازدگی، ارتباط ورنالیزاسیون (بهاره سازی) با تحمل به تنش سرما
دارای 41 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

- گیاه شناسی جو:
جو گیاهی است از خانواده غلات1، جنس هوردیم2 و گونه ساتیوا3 و گیاهی یک ساله است. ریشه جو سطحی و افشان بود و شامل :
1-    ریشه های جنینی که به تعداد 5 تا 9 عدد از گره جنین بیرون می آیند. در استحکام و تغذیه گیاه جوان در دوران اولیه رشد نقش مهمی دارند.
...................
-  بذر جو:
دانه جو دارای یک شیار است که در جوهای چهار و شش ردیفه کوتاه می باشد. رنگ دانه که مربوط به آلورون و پریکارپ می باشد معمولا سفید یا آبی روشن و در ارقام دیگر با رنگهای قرمز، بنفش، سیاه نیز دیده می شود که رنگ سیاه مربوط به ماده رنگی به نام ملانین و رنگ آبی آن نیز مربوط به ماده رنگی به نام آنتوسیانین می باشد. بعضی از ارقام جو، دانه های سخت و عریان دارند که گلومل به دانه نچسبیده و این صفت ارثی می باشد و تابع شرایط محیط نمی باشد (تاج بخش، 1382 و کاظمی اربط، 1378).
................
- طبقه بندی زراعی جو:
از نظر زراعی جو را به سه دسته تقسیم می کند.
1-    جوهای بهاره : طول دوره رشد و نمو حدود 100-120 روز بوده، احتیاجات از نظر سرما، نور و مواد غذایی کمتر بوده و دارای سیستم ریشه ای ضعیفی هستند و عملکرد کمتری نسبت به جوهای پاییزه دارند و اکثرا در صنایع مالت مورد استفاده قرار می گیرد.
..................
- سازگاری
..............
- تنش
..............
- تنش سرمازدگی
..................
- مدیریت سرمازدگی
................
- دما
...............
- درجه و شدت تنش
کورکلا و فرانک (1995)، گیاه علف گوش موشی یا علف تال را به عنوان گیاهی که قادر به سازگاری به سرما باشد را معرفی کردند. آنها دوره هایی با 4 درجه سانتی گراد به سرما را آزمایش کردند و دریافتند مقاومت به سرما برای دامنه 8- تا 3+ درجه سانتی گراد می تواند برای این گیاه مناسب باشد. مقاومت به سرما در روزهای اولیه تنش بیشتر مشاهده شد و بیشترین سطح بعد از هفت روز به دست آمد. مقاومت به سرما در گیاه برنج یک صفت کمی است و اهمیت زیادی دارد. البته روابطی بین صفات فیزیولوژیکی و مورفولوژیک مانند ارتفاع بوته، طول خوشه و تعداد دانه و پنچه و تعداد خوشه با مقاومت به سرما در گیاه برنج وجود دارد ( توریاما 1962، باردهان و همکاران 1982، گوپتا و همکاران، 1993).
................
- اثر یخ زدگی بر گیاهان
خاصیت سازگاری و در نتیجه مقاومت به سرما معمولا در میان گیاهان مناطق معتدله رخ می دهد به نحوی که آنها را قادر می سازد سرما و دوره های یخبندان در فصل پاییز و زمستان را تحمل کنند. دامنه وسیعی از افزایش مقاومت به.................
- اثر دما و طول روز
............
- زمان کاشت
.............
- تحمل به یخبندان
به منظور تحمل به تنش سرما بایستی ژنوتیب هایی را انتخاب نمود که در طول سرمای زمستان دارای نمو بطئی آغازه های سنبله و رشد سریع پس از برطرف شدن سرما باشند (هاشینو و همکاران، 1987).........................
.................
- تاثیر تنش سرما روی غلات
تحمل غلات با تيپ پاييزه به دماهاي پايين به فرآيندهاي فيزيولوژيكي شناخته شده در تنش سرما وابسته است. تغييرات فيزيولوژيكي و بيوشيميایي متعددي در طي تنش سرما رخ مي دهد كه اين تغييرات نظير فعاليت آنزيمي، انباشت محلولهاي سازگار، تغييرات در پايداري غشا و القا ژن‌هاي خاصي تحت تنش مي باشند (کاتیولی و بارتلس، 1992)...............
................
- ارتباط ورنالیزاسیون (بهاره سازی) با تحمل به تنش سرما
عادت دهی به سرما از روندهای بسیار مهم در غلات در طول فصل پاییز است که تغییرات مهم بیوشیمیایی و متابولیکی در طی آن دوره صورت می گیرد و در نتیجه گیاهان مواد محافظت کننده در برابر تنش سرما را انباشت می کنند تا برای مقابله با شرایط سخت زمستان آماده شوند (سرهان و همکاران، 1997 ؛ فولر و همکاران، 1999). به طور کلی وقتی..............
..................
- تاثیر تنش سرما در گیاهان
سريع‌ترين تغييرات در 50LT (50 درصد گیاهچه های مرده) در مراحل اوليه سازگاري رخ مي دهد (برول- بابل و فاولر، 1989). اين ارتباط بين نسبت و مرحله سازگاري در دماي ثابت غير خطي است. چاودار بهترين تحمل به دماي پايين در بين غلات داشته و در مرحله بعد گندم، تريتيكاله و گندم دوروم، جو و يولاف در مراحل بعدي از نظر تحمل به دماي پايين دارند (فاولر و کارلز، 1979).